ขอบคุณพระเจ้า 110525

ขอบคุณพระเจ้าที่วันนี้ดูแลหลายเรื่อง เริ่มตั้งแต่เดินทางจากประชุมคณะกรรมการวิชาการ Thai QR Code ที่สวทช.โยธี ฝนตกเดินลุยฝนออกมา ก็มีครอบครัวใจดีขับจากหน้ากระทรวงวิทย์มาส่งถึง BTS อนุสาวรีย์ทั้งที่จะทางไปโคลีเซี่ยม น่ารักมากเลยขอบคุณไปยกใหญ่ หลังจากนั้นเดินทางมาเอสพลานาดเพื่อดูกังฟูแพนด้า 2 ที่ได้รางวัลจาก The Nation แต่มาสาย บูทรับตั๋วปิดไปแล้ว เลยถามพนักงานตรวจตั๋วว่าทำยังไง พนักงานติดต่ออย่างไรไม่ทราบก็ให้ขึ้นไปที่โรงเลยแต่ไม่มีตั๋ว ต้องหาที่นั่งที่ว่างอยู่เอง แต่ก็ได้ดู ขอบคุณพนักงานตรวจตั๋วที่เอสพลานาดซีนิเพล็กซ์มากที่ประสานงานให้ และขอบคุณพระเจ้าที่ดูแลในทุกเรื่องวันนี้

พระเจ้าคงอยากให้เราอ่านหนังสือเล่มนี้มากเลย

วันนี้เลิกจากสัมมนาเย็นมาก ไปที่ร้าน SKS Bookstore ที่ตึก Tan Boon Liat ไม่ทันแน่เลยตัดสินใจหาซื้อหนังสือ How to Read Bible for All it Worth ของ Stuart & Fee แถว Orchard เพราะต้องใช้หนังสือเล่มนี้ประกอบการเรียน และไม่อยากกอปปี้จากคนอื่น แต่ไม่รู้ร้านหนังสือคริสเตียนอยู่ตรงไหน เลยหาร้านหนังสือทั่วไป ไปเจอร้านหนึ่งใกล้ทางลง MRT ชื่อร้าน Borders ที่อาคาร Wheelock มี Section หนังสือศาสนาด้วย หายังไงก็หาไม่เจอ เลยถามพระเจ้าว่าร้านนี้จะมีเหรอ พระองค์ตรัสว่ามีสิ เราก็ตาลาย ตัดสินใจไปถามพนักงาน เพราะจำชื่อหนังสือก็ไม่ได้ จำชื่อผู้แต่งได้แค่คนเดียวคือ Gordon Fee กับจำรูปปกเลยถามว่าหาจากคนแต่งได้ไหม เขาก็หาให้ ขึ้นชื่อหนังสือมาก็ไม่แน่ใจ พนักงานก็เลยพาไปหยิบ โป้ะเช้ะเลย เหลือเล่มเดียวอีกต่างหาก ขอบคุณพระเจ้า

ดีใจที่เจอคนรู้จักที่งาน itSMF

วันนี่มีเรื่องดีใจสองเรื่องจากการที่ไปร่วมงาน itSMF Thailand

เรื่องแรกเกิดขึ้นเมื่อทางทีมงานที่ Office ส่ง email มาถามว่าจะสามารถร่วมงานนี้ได้หรือไม่ เพราะบริษัททำงานทางให้บริการทางด้าน IT ก็เลยดู link ที่ส่งมาด้วยพบว่ามีพี่คนหนึ่งซึ่งรู้จักมาตั้งแต่ปี 92 อยากจะเจอแต่ไม่มีโอกาส มีชื่ออยู่ใน Panel Discussion ในงานด้วย เลยตั้งใจอย่างยิ่งที่จะไปพบ

เมื่อเจอในงานก็แปลกใจตัวเองเหมือนกันที่ดีใจมากจนบอกไม่ถูก เหมือนเจอคนคุ้นเคยที่หายไปนาน ทั้งที่เรารู้จักกันในฐานะที่ผมเป็นพนักงานขาย ขายของให้บริษัทที่พี่เขาเป็น IT Manager อยู่เท่านั้น และที่ดีใจมากกว่านั้นคือพี่เขาเป็นคนเห็นผมแล้วทักก่อน ทั้งที่ตอนนี้พี่เขาเป็นหนึ่งในคนสำคัญของวงการ IT บ้านเรา ซึ่งมีคนมาทักทาย และแนะนำตัวกันเต็มไปหมด (ถ้าพี่อ่าน Facebook ผมอยู่ อยากบอกว่าผมไม่ได้เว่อนะ จริงๆ)

เรื่องที่สอง ได้เจอคนที่ไม่คิดว่าจะเจอ อีกคนหนึ่ง เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อปี 94 ได้ขับรถไปเที่ยวเชียงใหม่พร้อมกับเพื่อนที่วิศวะจุฬา ได้พบน้องนิสิต มช มาขายเสื้อเพื่อสบทบทุนทำอะไรบางอย่าง เป็นเลื้อสกรีน ม เชียงใหม่ เหลือตัวเดียวและเลอะหมึกด้วย ผมก็ซื้อไว้แล้วขอแลกเปลี่ยนให้น้องช่วยพาไปหาที่กิน ในเชียงใหม่ ก็เลยรู้จักกันมาตั้งแต่ตอนนั้น หลังจากน้องเรียนจบก็เข้ามาทำงานกรุงเทพเกี่ยวกับเรื่อง GIS กับบริษัท GIS ชื่อดังรายหนึ่ง แต่เมื่อเวลาผ่านไปก็ไม่ได้ติดต่อกันอีก

วันนี้มาเจอน้องวิศวะจุฬาคนหนึ่งซึ่งไม่ได้เจอมาเป็นสิบปีเหมือนกัน ตอนนี้ออกมาทำบริษัทเอง มาร่วมงานด้วย หลังจากนั้นก็แนะนำให้รู้จักน้อง มช ที่พูดไว้ตอนต้นบอกว่าตอนนี้น้องมาทำงานที่บริษัทด้วย ซึ่งผมก็ถามว่าเรารู้จักกันมาก่อนใช่ไหม แล้วก็ย้อนอดีต บลา บลา บลา

น้องเขาบอกว่าโลกมันกลม แต่ผมว่ากรุงเทพมันแคบต่างหาก

กำลังนึกอยู่ว่า นี่เราแก่แล้วใช่ไหมนี่ ถึงมาดีใจแค่เจอคนที่ไม่เจอกันนาน